Evrenin en güçlü ve gizemli cisimlerinden biri olan kara delikler, devasa kütleçekim güçleriyle ışığın bile kaçmasını engelliyor. Ancak, kara deliklerin en dikkat çekici özelliği, teorik olarak zaman makinesi işlevi görebilme potansiyeline sahip olmaları.
Albert Einstein’in görelilik teorisine göre, büyük kütleli cisimler uzay-zaman dokusunu büker ve bu bükülme, çevresindeki her şeyi etkiler. Kara delikler, bu bükülmeyi en uç noktalarda gösteren örneklerdir, yaratıkları derin “vadiler” nedeniyle hiçbir şeyin kaçamadığı bir noktaya ulaşılır: Olay ufku.
Kara deliklerin yarattığı kütleçekimsel bükülme, zamanın dışarıdan bakıldığında yavaşlamış gibi görünmesine neden olur. Ancak, kara deliğe yaklaşan bir kişi zamanın normal hızda aktığını hisseder. Dışarıdan bakıldığında ise olay ufkuna yaklaşan cisimlerin zamanının giderek yavaşladığı gözlemlenir.
Teorik olarak, bir kara deliğe yaklaşarak zaman yolculuğu yapmak mümkündür. Kara deliğin uzay-zamanı bükmesi, zamanın döngüye girmesine yol açabilir, ancak bu durumda yalnızca kara deliğin var olduğu bir döneme seyahat edilebilir. Geçmişe gitmek, kara delik henüz oluşmadığı bir dönemi ziyaret etmek ise mümkün değildir.
Kara deliğe yaklaşmak, evrende bilinen en ekstrem koşullarla karşılaşmayı gerektirir. Olay ufkuna yaklaşan bir cisim, spagettileşme denilen bir etkiyle uzar ve parçalanma riskiyle karşı karşıya kalır. Kara deliğin içine düşen bir cismin başına tam olarak ne geleceği ise hala büyük bir bilinmezlik.
