Bu benim Dünya’ya ilk bakışım
Kendi duygularımla, kendi vicdanımla, kendi hayallerimle kurduğum kendime ait olan küçücük dünyamın penceresinden o pencerenin dışındaki dünyaya hüzün içinde baktığımda bir de gördüm ki…
Kimsenin bakıpta göremediği kasvetli, pusulu kanlı bir gökyüzü altında yaşamaya çalışan hayatta kalmaya çalışan hayatını devam ettirmeye çabalayan insanların fazlaca gereksiz fazlaca yorucu bir koşturması var.
Kimileri, haksızlığa uğraya uğraya ikinci sınıf muamelesi gördüğü, şahsına emeğine saygı duyulmadığını bile bile kendini adeta tanrılaştırmış firavunların emri altında bir köle gibi çalışırken, kimileri hiç anlamadığım ve anlayamayacağım özgürlük arayışı içinde sapıkça, hayasızca, bir arayış içinde boğuluyor.
Kimileri amaçsız gayesiz başkalarının hayatlarını canlarını hayallerini pervasızca parçalaya parçalaya alabiliyorken, kimileri inanç ve ibadet timsali olup kendini böyle kamufle ederek nerede bir namussuzluk nerede bir kul hakkı var altından çıkıverir.
Dünya denen bu yaşlı kırış kırış bir rüyadan ibaret olan alemde baktım ki, dışları insan suretinde içleri timsah, yılan, çıyan canavar ruhiyetin de.
İşte benim küçük penceremden gördüklerim göremediklerim için şükür sebebi oldu.
Dedim ki, bir yağmur yağsa bütün kirler günahlar temizlense, gökyüzünden bir sofra inse bütün açgözlü doyumsuzlar doysa, bir yıldırım düşse masumlara kıyan canileri yaksa kül etse, sonra bir güneş doğsa, iyilerin mazlumların masumların üzerine umut tohumları yeniden doğsa.
Dünya’nın acı tarafını görenlerin kalbine ve şarkıda söylendiği gibi bütün dünya buna inansa birlik olsa hayat bayram olsa
