SUÇLU SEN DEĞİLSİN

Kendinle hesabını kapat.

Çünkü artık işlemediğin bütün hataların bedelini ödedin.
Üstlendiğin bütün suçların cezasınıda çektin.

Çocuk olmadın mesela, bebeklerin olmadı, kırmızı papuçlarınla fırfırlı eteğini giyip lunaparka gitmedin ve elma şekerinin bakmadın hiç tadına.

Hakkın olan oyun saatleri ödül olarak verildi sana boyundan büyük görevleri yerine getirdiğin için. Yağ sattın bal sattın; ama ustan ölmemişti, bilyelerin avuçlarından alınmış mavi boncuktan bilekliğin koparılmıştı henüz bitirmemişken.

Genç olmadın sonra mesela, zamanının trendlerini düşüneceğin bir lüksün olmadı, platonik bir aşkın, yaşının heyecanı olmamıştı; doldurmamıştı gülücüklerin gökyüzünü. Senin yerine istikbalini düşüneninde olmamıştı yine çok büyük görevler verilmiş sırtındaki küfene, taşıyamayacağın kadar sorumluluk yüklenmişti belleğine.

Sen, yaşadığın her haksızlığın, her zulmün, her ihanetin acısını kendinden çıkardın. Öfkeliydin çünkü yaşadıklarının sorumlularına gücün yetemezdi, başka bir gelecek; Başka bir istikbal, olabilirdi senin için ve tıpkı çocukluğun, gençliğin gibi hayallerinde, hedeflerinde, umutlarında alınmıştı senden hoyratça hem de.
Şimdi yorgunsun. beklemeyi, ummayı bıraktın.

Bedenin, ruhun, düşüncelerin bitkin ve geriye dönüp baktığında kendin olarak, kendi iradenle ve rızanla ne az hatalar ne az hayaller gerçekleşmiş ziyan edilemeyecek kadar kısa ömründe. Evet kendinle hesabın bitti ve artık kendin için yaşa ve kalan hayatını, doğrularını bulmak için yaptığın hatalar ve sadece mutlu olmak için gerçekleştireceğin hayaller ve arkasına gözyaşını gizlemediğin gerçek kahkahalarla dolduracağın bir gökyüzü inşa et. Çünkü hayat başkaları için yaşanamayacak kadar kısa kendin için yaşanacak kadar güzel ve yaşamak herşeye değer!
Yaşayamayanlara gelsin, sevgilerle…