Başlıksız şiirlerim var benim. Şiirsiz yaşanmışlıklarım, müziksiz şarkılarım var benim. Hep bir eksik hep bir yarım kalmış anılarım var benim.
Ne yana baksam kalabalıklarım, kalabalıklar içinde yalnızlıklarım var benim.
Geriye dönüp baktığımda acı dolu hikayelerim, gelecek kaygılarım, anlık korkularım var benim.
Hiçbiryere ait olamamışlığım bir memleket arayışım var benim. Görünmeyen prangalarım gizli tutsaklıklarım var benim.
Kendime dönüp baktığımda ne çok şeyim var benim, elimde hiçlikle dolu boşuna verdiğim büyük gayretlerim var benim.
Bütün bunların içinde huzura ermiş mutlu olduğunda kuş gibi kanat çırpan bir kalbim var benim. İki yanımda iki meleğim, başımda kocaman tacım var benim. Boyumdan büyük bir yüreğim, yaralı dizlerimle düştüğüm yerden kalkışlarım var benim. Kusurları görmeyişim, hataları affedişim, bir adıma bin gelişim istenmediğimi anladığımda heybetli gidişim var benim. Kısmet deyip hayal etmişliğim, nasip deyip Kanaat etmişliğim var benim. Mutluluk dileyip uzaktan seyredişlerim var benim. Aşk ile kül olup zümrüdüanka gibi yeniden doğuşlarım var benim. Sevda çöllerinde kavrulup hakk’a yakarışlarım var benim. Ölmek dediğin nedir ki gülüm öldüm deyip yaşamışlığım var benim…
