Her an ölümle, burun buruna yaşamakla savaşırken ne olduğumuzu, kim olduğumuzu hatırlamakta zorlanıyoruz bazen.
Bu olanlar gerçekten doğa üstü olaylar mı, yoksa siber saldırılar mı bilmiyorum? Yaşananlar asla akla yatmayan, doğru gelmeyen çelişkili olaylar.
Eş zamanlı depremler, yıkımlar ve ölümler, doğada ve otelde çıkan yangınların belirsizlikleri, Mustafa Kemal’in askerlerinin meslekten men edilmesi, Narin Güran’ın katilinin ortaya çıkmaması gibi…
Artık bazı ailelerin evlatlarına sahip çıkmaması, göz göre göre kadınların kocaları tarafından öldürülmelerinin beklenmesi, kadınların seslerini çıkaramayışları ya da seslerinin ısrarla duyulmaması gibi…
Okullarda öğretmenlere, hastanelerde sağlık çalışanlarına yöneltilen şiddet gibi…
Hatta okullarda akran zorbalığı gibi… Eş-dost, akraba bilinen insanların bozuk niyetleri, taciz ve tecavüzleri… Tahayyül sınırlarını, dayanma gücünü aşan bu olay ve durumlara bir de maddi sıkıntılar eklenmiş durumda.
Her zaman var olan, aşılması gereken büyük bir sorun olsa da artık insanlar marketlere daha az gider oldu.
Çünkü orada daha çok ürün var. Gördükçe gözümüz kalacak alamayacak ve üzüleceğiz. Hâl böyle olunca mecburen küçük marketleri, bakkalları tercih eder olduk.
Sebebine gelince küçük alışveriş yerlerinde daha az ürün görüp daha az alışveriş yapmakla yetiniyoruz. Artık her şey çok pahalı, görünce almak isteyip alamayınca da doğal olarak üzülüyoruz.
Gitmemek, görmemek, üzülmemek için böyle bir yol bulup alışveriş yerlerini de alışverişlerimizi de küçültmek zorunda kalıyoruz. Sadece bunlar da değil sıkıntılarımız.
Dünyanın savaşan bir çok ülkesi var. Çaresiz günahsız yok olan insanlar, hayvanlar; yani tüm canlılar var. Ne yazık ki elimizden gelen hiç bir şey yok. Bakımı yapılmayan, aç, hali içler acısı; insanlara, çocuklara, birbirlerine saldıran hayvanlarımız var. Nereye dokunsak ne yazık ki elimizde kalıyor. Harcanan zaman artık tüm canlıları değersizleştiriyor ve süreç gün geçtikçe daha kötüye gidiyor. Yine de umarım ki; her şey çok güzel olur.
