Misafir Odalarının Yalnızlığı
Hayat enerjim canım annem misafire oldum olası çok değer verir. Evde herşeyin misafir gelecek, temiz görsün diye üstü örtülüdür
Sevgili eşim Ali beyle ne zaman gitsek, misafir odasına değil, küçük oturma odasına gelin, burası daha sıcak diye, kendi oturduğu odaya çeker bizi
Biz de; anneciğim içimiz daralıyor küçük oda da, şöyle geniş geniş misafir odasında oturalım der, hızlı adımlarla misafir odasına dalarız
Koltukların üstü genellikle ve özellikle güneşlik, kalın perdelerle örtülüdür
Hemen üstünü açar, geniş, üç kişilik büyük koltuğa konuşlanırız Ali beyle…
Anneciğim derim, misafir odasının kapısı stratejik kozmik odalar gibi kapalı ve kilitli, bu örtüleri kaldır.
Yook der, misafir gelirse şöyle temiz temiz açayım salonun kapısını. Vatan toprağı gibi korur misafir odasını
Evde herşey misafir için ayarlanmıştır.
Çay bardakları özeldir, tabaklar, kaşıklar, yemek takımları herşey misafir içindir.
Asla kullanılmaz.
Hatta, yanlışlıkla üstü varak işli çay bardağına doldurursam çayımı, o misafir bardağı, aman kırma, takım bozulmasın canım kızım diye uyarır.
Televizyonun üstü, buzdolabının üstü, kesinlikle elde örülmüş dantelle örtülüdür. Öyle ki; televizyonu izlerken kafamızı eğdiğimiz, görüntüyü görmek için gözlerimizi kıstığımız, çok olmuştur Ali beyle. Danteli kaldırdığımızda, “buruşturma, katlayarak koy, o kaç senelik biliyormusun” diye çok ikaz almışımdır..
Evde benim yurtdışından getirdiğim bebeklerin ayrı bir önemi vardır, misafir odasının baş misafirleridir. En güzel yere onlar konmuştur. Kimseye vermez onları. Erken evlendirildiği, hiç bebeklerle oynamadığı için, ayrı bir düşkünlüğü vardır bebeklere. Hepsinin ismi vardır. Birini Almanya’dan cadılar bayramında almıştım, biraz korkunç görüntüsü, mosmor suratı, pörtlek gözleri olduğu için, ondan biraz korkar, bu yüzden vitrinin içinde saklar onu, daha az bakmak için sanırım…
Evin her yerinde saatler vardır, iki tane misafir odasında, bir tane oturma odasında, bir yatak odasında, bir de mutfakta. Her gittiğimde elinde çeşit çeşit, boy boy pillerle karşılar beni. “Şunu bir takıver yine pili bitti” diye. Aradan tek tek bulurum, hangisi uyarsa artık. Çalıştığında çocuk gibi sevinir, 25 sene önce aldığım plâktan yapılmış saate ayrı bir düşkünlüğü vardır. O çalışmazsa, hayat durur onun için. Vitrinin içinde de dantel örtüler vardır, “anne bunların modası geçti artık vitrinlere dantel örtü konmuyor” desem de itinayla yerleştirir onları…
MİSAFİR ODASININ yalnızlığına üzülürüm, aslında bir tek karşı komşusu Ayşe hanım gelir .Sağolsun bir de 70 senelik kadım dostumuz, anne yarım Engin teyzem. Örtüler o zaman kalkar, onlar gider gitmez yine tek tek örtülür.
“Anne derim örtülü ödenek bile senin koltukların kadar korunmadı senden değerli mi, şöyle geniş geniş otursana misafir odasında, hem kim geliyor ki bizden başka”
Gözlerini yere indirir, bilirim ki çok üzülür vefasızlıklarına sevdiklerinin…
Gelmeyecek misafirlere saklar misafir odasını, bayramdan bayrama dolar..
Üstü örtülü misafir odalarını seviyorum.
İnsana yalnızlıklarını hatırlatıyorlar.
Açın örtülerini oturun.
Hiç bir şey sizlerin hayatı kadar önemli değildir.
Gelenler dostlarınızsa size gelir, misafir odalarının ihtişamına değil.
Çıkarın sakladığınız çay bardaklarınızı,
Hayat çok kısa.
Demleyin çayınızı
Oturun misafir odasının en güzel köşesine
Bir kez olsun kendi evinizde, kendinizi misafir edin.
Önce kendinize değer verin.
Açın örtülerini hiç örtüsüz oturmadığınız koltuklarınızın.
Bizler eskiyoruz koltuk ne ki…
Kıymetli hocam yazıyı okurken sanatçı kişiliğinizle mukayese edecek kadar keyif aldım Harika bir yazar olduğunuza inanıyorum Saygılarımla